Last but not least: Myanmar

William woont samen met z'n moeder in een heel erg klein appartementje redelijk in het centrum. Samen met hem heb ik Hong Kong verkend en alles gedaan wat er te doen was. Heel toevallig kwam ik een bekende uit Soest tegen op straat en met hem ben ik wat gaan eten. Heerlijk om weer in het gezelschap te zijn van iemand die ik al langer ken. Helaas kreeg ik m'n visum voor China niet door onnozele redenen, dus op de 15e boekte ik een vlucht naar de Filipijnen voor de dag erna. In Hong Kong voelde ik me al niet echt lekker, dus ik vond het een goed idee om wat langer op een plek te blijven. Op couchsurfing had ik de vraag gesteld of iemand me kon helpen met een goedkoop appartementje. Ik kreeg best veel reacties en een jongen, Carlos, hielp me aan een hostel voor de eerste nacht. We zijn wat gaan drinken en het was zo gezellig dat hij me uitnodigde om Pasen te vieren met z'n familie, die wonen drie uur van Manila. Natuurlijk zei ik ja en de dag erna zat ik dus in Batangas. Het hele weekend was geweldig. Ik kreeg een kijkje in hun cultuur en ik heb de hele familie ontmoet. Zijn moeder heeft een beautysalon waar ik gratis een bodyscrub, manicure en pedicure kreeg. Een en al verwennerij. De laatste avond kreeg ik koorts, dus het was fijn om de dag erna terug te zijn in Manila. Via via huurde ik drie weken een erg luxe appartement in Manila voor een vriendenprijsje. Carlos werkte tegenover mijn gebouw en daarom zag ik hem bijna elke dag. Door hem ben ik in zijn vriendengroep gerold en via couchsurfing heb ik ook nog andere mensen leren kennen. Bijna de hele eerste week was ik ziek en na een paar dagen moest ik zelfs aan de antibiotica. Het was heerlijk om weer een plek voor mezelf te hebben en te koken. De laatste twee avonden had ik afscheidsfeestjes en de 10e vloog ik naar Bangkok. Door vertraging die het vliegtuig had opgelopen, kwam ik aan in het donker. Met de skytrain naar het centrum en daar random mensen aangesproken, omdat ik nog geen slaapplek had. Een stel hielp me met een duur hotel, maar dat maakte me even niet uit. De ochtend erna nam ik de skytrain naar de ambassade van Myanmar en in de buurt zocht ik een hotel. Na lang rondlopen, vond ik een hele schattige hostel precies in de straat van de ambassade. De hostel was pas net een maand open.. wat te merken was, maar dat was juist leuk. Ze deden zo hun best om het gezellig te maken. Die avond kwam er een Italiaans meisje dat ook haar visum voor Myanmar moest aanvragen. De ochtend hebben we samen voor de ambassade gewacht. Rond zeven uur stonden we al in de rij ook al gaat de ambassade om negen uur open. We waren nummer 7&8 in de rij, dus toen we eenmaal binnen waren.. duurde het maar een kwartier. De rij buiten was om negen uur echt lang en zij zouden dus lang buiten en binnen moeten wachten. Om half vier haalde ik m'n paspoort weer op en in de rij ontmoette ik een Chileense jongen (Jose). We hadden afgesproken dat we elkaar in Myanmar weer zien. De 13e vloog ik vroeg naar Mandalay en bij aankomst kocht ik meteen een buskaartje naar Kalaw. Rond half zes zou ik opgehaald worden dus ik had een paar uur om de stad te verkennen. Ik liep een restaurant binnen met alleen maar locals en tijdens het eten kwam een man bij me zitten. Hij sprak goed Engels, omdat hij een tour guide is en hij vindt het leuk om met buitenlanders te praten. Na het eten nodigde hij me uit om naar z'n kantoor in de straat te gaan om de rest van z'n vrije dag te vieren. Samen met hem en z'n baas had ik wat gedronken en rond vijf uur liep ik terug naar de travel agency. De twee mannen hadden me aangeboden om te blijven en dat ik dan gratis mee mocht op tours, maar ik had al afgesproken met Lewis in Kalaw. Hem had ik in Nha Trang in Vietnam ontmoet. Met een tuktuk werd ik opgehaald en zo ook twee Amerikanen en een Canadees waarmee ik een hele gezellig avond in de bus had. Na twee uur slaap werd ik rond 02.30AM gedropt in Kalaw en samen met een Koreaans meisje deelde ik een paar uur een kamer, want om zes uur zou ik naar Lewis gaan. De bus naar Inle Lake vertrekt om zeven uur, maar die zat blijkbaar vol. Een andere optie was een taxi nemen, alleen dat was niet normaal duur. Dan maar liften! We wisten niet of het mocht en of mensen het begrepen, maar na een kwartier zaten we in de auto bij een gezin naar het volgende stadje. Een vervoersbusje van knoflook nam ons weer mee naar een andere stad voor een klein prijsje en daar werden we door een andere truck naar Inle gebracht. De dag erna bezochten we Inle Lake met onze prive longboat, die ons naar allerlei winkeltjes langs het water bracht. Over het algemeen was de omgeving wel mooi, maar op internet en in the lonely planet wordt het mooier gemaakt dan het is. Het begon te regenen en af en toe zagen we bliksem, dus vaarden we weer terug naar het stadje. De andere dagen hebben we heerlijk niets gedaan. We hebben wel naar een zwembad gezocht. Er was maar een hotel met zwembad en die wilde geen niet-gasten. De 17e namen Lewis en ik weer afscheid van elkaar. Ik zou rond 3.30AM aankomen in Pyin Oo Lwin, maar rond elf uur werd ik er al uitgegooid. Bij het eerste hotel wat ik zag een kamer genomen. Deze was te goedkoop.. de ochtend erna zocht meteen een andere. In totaal zit ik drie nachten in een rustig mooi hotelletje iets buiten het centrum. Gister ben ik met m'n fietsje door de stad en langs allemaal markten gegaan. Ook nog The National Garden erbij gepakt. Heerlijk een paar uur door de tuinen gelopen. Morgen neem ik de bus naar Monywa waar ik met Jose heb afgesproken.