Met de Engelsen

Een nieuw avontuur was weer begonnen. Helemaal alleen nam ik de bus naar Hue vanaf Hoi An. Na zo'n drie uur kwam ik aan in Hue en nadat ik uit de bus was gestapt sprak ik een jongen aan, want hij stond ook alleen. Liever wil ik niet alleen in een taxi, dus vroeg ik of hij misschien een taxi wilde delen naar het centrum. Hij was echter niet alleen en niet veel later kwamen zijn twee vrienden uit de bus stappen. De chauffeurs die bij de bushalte staan willen altijd achterlijk veel geld voor maar een paar kilometer naar het centrum. Zij besloten dus om te gaan lopen en ik besloot om mee te gaan. Vol in de zon zijn we naar het centrum gelopen. Daar aangekomen vroegen ze of ik met hun een kamer wilde delen en zo ben ik eigenlijk in hun groep geraakt. Ze zijn Engels; een stel en een vriend. In Hue hebben we een beetje de stad verkend en de dag erna gingen we de 'verboden' stad in wat vroeger de hoofdstad was van Vietnam. We hadden grote verwachtingen, maar blijkbaar waren bijna alle gebouwen tijdens de oorlog verwoest.. dus veel was er niet te zien. De dag erna hadden we een tour geboekt naar Paradise Cave. Deze grot is in 2005 ontdekt en pas sinds 2011 open voor bezoekers. De langste grot in Azie en we mochten maar 1,4 km zien van de 31,4 km. Normaal ben ik nooit zo onder de indruk van grotten, maar deze vond ik toch wel heel erg gaaf. We werden na het bezoek aan de grot in een klein stadje gedropt, waar we moesten wachten voor de nachtbus naar Hanoi. De bus stopte redelijk dichtbij het centrum, dus we konden naar het backpacker's gebied lopen in Hanoi. De avond ervoor had ik al wat hotels opgezocht, dus we liepen daar maar heen. Prima hotel, maar ze waren boos dat we geen tour wilden boeken bij hen. Om de hoek hadden we namelijk een kantoor gevonden met de degene die boven alle touragencies staat, dus die had exact dezelfde tour maar voor de helft van de prijs. Op een van de dagen in Hanoi zijn we met een dagtrip naar Ninh Binh gegaan. Een groot buddistencomplex bezocht en daarna naar een rivier waar je op een roeibootje door allemaal grotten vaarde. Vier april was de begrafenis van m'n opa. Ik hoorde dat hij was overleden.. precies nadat ik net die dag alleen was.. na het schrijven van m'n vorige blog. We waren speciaal wat langer in Hanoi gebleven zodat ik goede wifi zou hebben. Op deze manier heb ik bijna de hele begrafenis kunnen volgen via skype. <3
Verder hebben we in Hanoi een beetje uitgerust en wat toeristische dingen gedaan. Zoals de tempel in de rivier en The Water Puppet Show bezocht. De vijfde werden we opgehaald om naar Halong Bay te gaan. Een energieke tourguide met de naam Michael nam ons mee naar de boot waar we twee nachten zouden slapen. Halong Bay was omringd door mist. Ik was niet verbaasd als ineens Cpt. Jack Sparrow uit de mist zou komen varen. De dag erna deden we een trekking door Cat Ba National Park. Met een guide die drie woorden in het Engels kende, liepen we door de jungle de berg op. Hij liep op slippers, klom in bomen, zei dus vrij weinig en at grote wespen levend op. Wat een geweldige mafkees was dat. Helemaal bovenop de berg stond een uitkijkpunt waar je met een trap naartoe kon. Voordat je omhoog kon lopen, moest je door een klein gat waar 'verboden toegang' op stond. We begrepen eindelijk waarom, toen we bovenop stonden. De vloer was half bedekt met wat planken en overal waren dus gaten waar je zo naar beneden kon vallen.. maar het uizicht: WAAAUW! De rest van de dag een beetje rond het eiland gelopen, waarna we weer naar onze boot gebracht werden. De laatste ochtend op de boot begon het te stormen. Af en toe ging er een rood alarm af en soms hoorde je bliksem. Genoeg mensen die erg onrustig waren en daadwerkelijk dachten dat we zouden zinken. Veilig aan land gekomen en na de lunch namen we weer de bus terug naar Hanoi. In Hanoi hadden we maar anderhalf uur voordat een andere bus ons ophaalde om naar Sapa te gaan. Rond acht uur 's ochtends kwamen we in Sapa aan en rond tien uur begon de trekking naar de homestay in de bergen. Naast onze gids liepen ook veel andere vrouwen in traditionele kleding mee. Ze hielpen ons als het soms te glad was en maakten paardjes en hartjes van gras. Tijdens de lunch begrepen we waarom ze zo aardig waren.. 'I helped you.. now you help me! Buy something!' Met zo'n tien vrouwen en kinderen stonden ze om onze lunchtafel heen en ze verkochten allemaal hetzelfde. Ik heb niets gekocht, maar een vriend van ons heeft uiteindelijk een tas gekocht die hij niet nodig had haha. Eind van de middag kwamen we bij de homestay aan, waar we met een groep van tien mensen sliepen. De dag erna vervolgden we onze trekking naar een ander stadje in de bergen. Deze dag was veel interessanter, maar ook veel enger. We hebben heel lang over de smalle randjes van de rijstvelden moeten lopen. Al mijn waardevolle spullen had ik in m'n tas en als ik er in zou vallen zou natuurlijk alles nat worden. Op een gegeven moment moest ik wel de hulp van zo'n vrouwtje aanvaarden, omdat het echt te glad was. Midden op zo'n rijstveld draaide de vrouw zich om en zei ze: 'You buy something later'. Dat was onverwacht.. dus ik: 'No, I don't need anything.' ennn weg was ze! Gelukkig vond het vrouwtje achter me het niet erg als ik niets zou kopen en hielp ze me droog naar de zijkant. Haar heb ik wel wat geld gegeven, maar niet zo veel als wat ik anders kwijt zou zijn geweest als ik een tas had gekocht bij de andere vrouw. Na de lunch werden we opgehaald met een minibus en in Sapa zelf hadden we nog even tijd om rond te lopen voordat we weer naar Hanoi gingen met de nachtbus. De bus kwam echt rond vijf uur 's ochtends aan, dus we hebben eerst een beetje door Hanoi gelopen voordat eindelijk wat hotels open gingen. Snel langs het Ho Chi Minh Mausoleum, want dat sluit om 10 uur en dat bleek erg indrukwekkend te zijn. Overal soldaten en we moesten in een bepaalde lijn lopen, waarna we na eerst een omweg het gebouw in mochten. Daar lag hij dan.. Ho Chi Minh.. alhoewel veel denken dat het een pop is.. 'S avonds hebben we als afsluiter Captain America 2 gezien in de bioscoop.
Ik had geen visum voor China kunnen regelen, omdat China en Vietnam momenteel wat problemen hebben. Alles was mogelijk. Japan, Filipijnen, Taiwan of Hong Kong. In Sapa had ik William ontmoet tijdens de trekking en hij woont in Hong Kong. Hij nodigde me uit, dus de 10e heb ik een vliegtuig naar Hong Kong geboekt. De 11e was het tijd om afscheid te nemen van mijn Engelse vrienden. :( Hier in Hong Kong blijf ik totdat ik mijn visum heb voor China!